سازمان تجارت جهاني در يك گزارش تفصيلي به ارايه جزئيات مراحل هفت گانه عضويت دايم ايران در اين سازمان پرداخته است.
ماده 12 توافقنامه سازمان تجارت جهاني تاكيد مي‌كند كه الحاق يك كشور به سازمان تجارت جهاني بايد بر اساس ضوابط و شرايطي باشد كه مورد موافقت اعضا و شوراي عمومي سازمان تجارت جهاني قرار گيرد.
بنابراين گزارش، عضويت دايم يك كشور در سازمان تجارت جهاني در يك فرآيند مذاكره‌اي پذيرفته مي‌شود كه تا حدودي با فرآيند مذاكرات پيوستن به ديگر سازمانها مثل صندوق بين‌المللي پول كه به صورت خودكار انجام مي‌شود، متفاوت است.
سازمان تجارت جهاني تصريح كرد: از آنجايي كه تصميمات در كار گروه‌هاي الحاقي كشورهاي عضو ناظر با اجماع تمامي اعضاي كار گروه اتخاذ مي‌شود، بنابراين تمامي اعضاي كار گروه الحاقي يك كشور بايد مطمئن باشند كه خواسته‌هاي آنها از كشور موردنظر تامين مي‌شود و مسايل برجسته در مذاكرات دوجانبه با آن كشور حل شده است.
بر اساس اين گزارش، هر كشور يا قلمرو گمركي كه خودمختار باشد و سياستهاي تجاري مستقلي را رهبري كند، مي‌تواند واجد شرايط عضويت دايم در سازمان تجارت جهاني باشد.
اين گزارش افزود: قبل از آغاز فرآيند عضويت دايم يك كشور در سازمان تجارت جهاني ابتدا اين كشور بايد تقاضا نامه رسمي و كتبي براي عضويت را ارايه كند و اين تقاضانامه در شوراي عمومي سازمان بحث و بررسي شود و با اجماع همه اعضا بررسي تقاضا مورد موافقت قرار گيرد و به عبارتي اين كشور عضو ناظر سازمان تجارت جهاني شود.
سازمان تجارت جهاني با اعلام اين كه جمهوري اسلامي ايران در تاريخ 26 مي سال 2005 ميلادي به عنوان عضو ناظر اين سازمان پذيرفته شد و با تشكيل كار گروه الحاقي مربوط به اين كشو، فرآيند الحاق ايران به اين سازمان آغاز شد، افزود: كار گروه الحاقي ايران مانند ديگر كار گروهها يك رئيس خواهد داشت كه اين شخص پس از مشورت ايران با ديگر اعضا از بين يكي از اعضاي سازمان تجارت جهاني غير از ايران انتخاب خواهد شد كه هنوز اين انتخاب به وقوع نپيوسته است.
اين گزارش اولين مرحله الحاق ايران به سازمان تجارت جهاني از هفت خان الحاق را ارايه يادداشت نظام تجارت خارجي اين كشور به كار گروه الحاقي موردنظر اعلام كرد و افزود: دولت ايران بايد تمامي جنبه‌هاي نظام تجاري و قانوني خود را به كار گروه الحاقي خود ارايه كند و اين يادداشت پايه و اساس تصميم گيريهاي بعدي كار گروه خواهد بود.
در مرحله دوم، كار گروه الحاقي ايران در اولين نشست خود به بررسي اين نظام تجاري مي‌پردازد و كشورهاي عضو كار گروه سوالات خود را در خصوص اين يادداشت از تيم مذاكره‌كننده ايراني مي‌پرسند و تيم ايراني بايد پاسخ مناسب را به آنها بدهد و آنها را متقاعد كند.
بر اساس اين گزارش، پس از بررسي تمامي جنبه‌هاي نظام تجاري و قانوني ايران در كارگروه الحاقي، مرحله سوم كه يكي از حساس‌ترين مرحله‌ها است آغاز مي‌شود.
كار گروه الحاقي ايران در مرحله سوم به بخش اصلي الحاق يعني مذاكرات چندجانبه با اعضا مي‌پردازد و در اين مذاكرات شرايط و ضوابط الحاق ايران به سازمان تجارت جهاني مشخص خواهد شد.
اين شرايط و ضوابط شامل تعهداتي است كه ايران بايد در خصوص رعايت قوانين سازمان تجارت جهاني به مجرد عضويت در اين سازمان بدهد.
بر اساس اين گزارش، مرحله چهارم الحاق ايران به سازمان تجارت جهاني كه همزمان با مرحله سوم اجرا مي‌شود، انجام مذاكرات دوجانبه ايران با تك تك اعضاي كار گروه در خصوص توافقات تجاري دو جانبه است و در اين مرحله است كه ايران بايد با تك تك اعضاء كار گروه در خصوص امتياز‌ها و تعهدات مبادلات تجاري كالا و خدمات و دسترسي دو كشور به بازار يكديگر به توافق برسد.
نتايج مذاكرات ايران در مراحل سوم و چهارم شامل سه سند جداگانه است كه بايد در مرحله پنجم به تصويب نهايي اعضاي كار گروه برسد.
سند اول عبارت از گزارش خلاصه اقدامات، شرع مذاكرات و شرايط الحاق ايران به سازمان تجارت جهاني است كه در كار گروه تهيه شده است.
سند دوم پروتكل الحاقي است كه شامل شرايط و ضوابط مورد قبول ايران و ديگر اعضاي كار گروه جهت عضويت ايران در سازمان تجارت جهاني است كه در مذاكرات چندجانبه كار گروه تدوين شده است.
سند سوم نيز عبارت از توافقات دو جانبه بين ايران و تك تك اعضاي كار گروه در خصوص امتياز‌ها و تعهدات مبادلات تجاري كالا و خدمات و دسترسي دو كشور به بازار يكديگر مي‌باشد.
بر اساس اين گزارش، سه سند مذكور در قالب يك مجموعه اسناد الحاقي در مرحله پنجم بايد در نشست پاياني كار گروه به تصويب نهايي اعضاي كارگروه برسد.
سازمان تجارت جهاني مرحله ششم عضويت دايم ايران در سازمان تجارت جهاني را ارايه گزارش نهايي كار گروه به شوراي عمومي سازمان تجارت جهاني و تصويب اين گزارش در شوراي عمومي يا نشست وزيران اعلام كرد.
اين گزارش تصريح كرد: تمامي اسناد مربوط به الحاق ايران به سازمان تجارت جهاني در تمامي مراحل مورد بررسي در كار گروه محرمانه است و تنها پس از تصويب شوراي عمومي سازمان تجارت جهاني اين اسناد قابل انتشار مي باشد.
بر اساس اين گزارش، پس از تصويب نهايي اسناد الحاقي ايران به سازمان تجارت جهاني در شوراي عمومي يا كنفرانس وزيران اين سازمان، سه ماه به ايران مهلت داده مي‌شود تا مصوبه شوراي عمومي سازمان تجارت جهاني را در مجلس شوراي اسلامي به تصويب برساند و اين خان هفتم عضويت دايم ايران در اين سازمان است.
سازمان تجارت جهاني تصريح كرد: 30 روز پس از آنكه دولت ايران تاييد مصوبه مذكور در مجلس شوراي اسلامي را به اطلاع دبيرخانه اين سازمان رساند، به عضويت كامل و دايم در سازمان تجارت جهاني در مي‌آيد.
به گزارش خبرگزاري فارس، سازمان تجارت جهاني در اين گزارش تصريح كرد كه هر كشوري كه بخواهد مي‌تواند در كار گروه الحاقي ايران عضو شود و در اين خصوص هيچ محدوديتي وجود ندارد و ايران نمي تواند مانع حضور كشوري در كارگروه خود بشود و از طرفي ايران بايد موافقت تمامي اعضاي كار گروه خود را در خصوص مبادلات تجاري جلب كند، بنابراين در صورتي كه آمريكا بخواهد عضو كار گروه الحاقي ايران بشود، ايران بايد موافقت اين كشور را نيز جلب كند و از طرف ديگر با توجه به اينكه تصميمها در كار گروه به صورت اجماعي اتخاذ مي‌شود، اگر آمريكا عضو كار گروه الحاقي ايران بشود، مي‌تواند همانند گذشته مانع عضويت دائم ايران در سازمان تجارت جهاني شود.
گزارش سازمان تجارت جهاني حاكي است: در حال حاضر 30 كشور عضو ناظر سازمان تجارت جهاني هستند كه از مدتها پيش در حال مذاكره براي عضويت دايم در اين سازمان مي‌باشند و در اين بين الجزاير از 18 سال پيش يعني سال 1987 كه عضو ناظر شد، در حال مذاكره براي عضويت دايم در اين سازمان است و در اين خصوص ركورد دار است و كشورهاي روسيه، عربستان سعودي، بلاروس و اوكراين نيز از سال 1993 ميلادي يعني 12 سال پيش در حال مذاكره هستند تا به سازمان تجارت جهاني ملحق شوند.
بنابراين گزارش، در حالي كه ازبكستان سال 1994 عضو ناظر شد، كشورهاي ويتنام، سيشلز و تونگا نيز از سال 1995 تاكنون در حال مذاكره براي عضويت دايم در اين سازمان هستند و آذربايجان و جمهوري دموكراتيك لائو پيپل از سال 1997 تاكنون عضو ناظر اين سازمان هستند.
سال پذيرش عضويت ناظر كشورهاي ساموئا 1998، آندورا، لبنان، بوسني و هرزگوين، بوتان و كاپ وردا 1999، يمن 2000، با هاماس و تاجيكستان 2001، اتيوپي 2003، ليبي، عراق، افغانستان، سربيا و جمهوري مونتگررو 2004 و ايران و سائوتام 2005 ميلادي مي‌باشد.
بنابراين گزارش، در بين كشورهاي عضو ناظر سازمان تجارت جهاني كه تاكنون عضو دايم نشدند، روسيه بيشترين تعداد نشست كار گروه الحاق را به ميزان 25 نشست داشته است و اوكراين و عربستان با 13 و 12 نشست كار گروه در رتبه‌هاي دوم و سوم قرار دارند
۱ نظر:
Where can I to learn abt it in detail?
ارسال یک نظر