از سال ۱۳۷۷ یعنی حدود ۲۳ سال قبل که مشغول به فعالیت بودم، شرایط کارکردن و کسب درآمد هیچگاه در ایران ساده نبود.
ولی متاسفانه طی ۲ سال گذشته، شرایطی که به فضای کسب و کار در ایران تحمیل شد، باعث شد ما با وجود مالکیت یک سرویس درخشان که در حال رشد هم بود، زیان بزرگی را متحمل شویم. هرچه رشد بیشتر داشتیم، نیاز به منابع همان اندازه بزرگتر می‌شد و فاصله ما با سوددهی طولانی‌تر.
اسفند ۱۳۹۹ شرکت را با تحمل حدود ۳ میلیارد تومان زیان بستیم و تیم ارزشمندی که داشتیم را مرخص کردیم.
عدم ثبات ارزش ریال در برابر دلار، عدم ثبات قیمت‌ها در زمان تثبیت نسبی قیمت دلار به دلیل تحریم، پیچیدگی دسترسی به خدمات آنلاین بین‌المللی، قوانین مسخره‌ی ارگان‌ها که هر روز سر از تخم درمی‌آورد، اداره مالیات که با سود کاری نداشت و زیان هم برایشان مهم نبود و به سان داروغه ناتینگهام فقط باج می‌گرفت، فیلتر از داخل، تحریم از بیرون، وضعیت افتضاح اقتصادی که توقع کارمندان را برای تامین هزینه بالای زندگی به حق بالابرده بود و توانی که برای پرداخت حقوق به شرکت‌ها داده نشده بود و صدها دلیل دیگر باعث شد تا ما هم مثل صدها شرکت دیگر توان برنامه‌ریزی استراتژیک نداشته باشیم و محاسبه ریسک‌مان دارای صدها متغییر باشد که لحظه‌ای در حال تغییرند و نتیجه این شد که امیدمان ناامید شد و تنها گزینه پیش رو، بستن بنگاهی بود که می‌توانست ارزش خلق کند و رشد کند.
این مصاحبه سهیل (بنیانگذار ریحون) که البته به کانادا رفته با مهرشاد (بنیانگذار الوپیک) را دیدم و دردم مجدد تازه شد. پیشنهاد می‌کنم از دست ندهید:
https://youtu.be/j199yfGAVhw
از همه شما پوزش می‌خواهم که مدتیست دیگر حوصله نوشتن ندارم. متاسفم که انگیزه‌ام برای تولید محتوا در کمترین حالتش قرار گرفته چون احساس می‌کنم یادگیری دیگر مسیری را در ایران هموار نمی‌کند و مشکلی را حل نخواهد کرد.
ارادتمند
سامان فائق
@SamanFaeghAcademy
.
By: via eBiz
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر